Osiemdziesiąt cztery

- Gotowa? - zapytał Grzesiek, kiedy staliśmy w przedpokoju.
Kiwnęłam głową z uśmiechem, a on nacisnął klamkę. Drzwi ustąpiły i zaczęły powoli się otwierać. Kątem oka widziałam stojących Krzyśka z Iwoną, a po chwili ujrzałam całą nasza bandę. Ich min nie da się opisać. Zdziwienie i to ogromne.
- O ja cię pierdzielę – usłyszałam głos Zbyszka.
- No siema! - krzyknęłam do nich i razem z Grześkiem pomachaliśmy do nich.
- To... - Krzysiu wskazał na dom. - To wasze...?
- Jasne, że nasze! - krzyknął mój środkowy. - Co tak stoicie?! Wchodźcie! - przywołał ich gestem ręki.
Zaśmiałam się cicho i zbiegłam po schodkach, po czym doleciałam do ogrodzenia.
- Zapraszam – otworzyłam furtkę i zaprosiłam ich gestem ręki.
Alka razem z Piotrkiem wymienili porozumiewawcze spojrzenia, a Zbyszek otworzył drzwi samochodu i wyciągnął małą Julkę z fotelika.
- Jak wyście to wszystko...? - zapytała Iwona.
- Normalnie – uśmiechnęłam się szeroko. - No wchodzicie, czy tak będziemy tutaj stać?
Sebastian ruszył jako pierwszy z całej bandy. Jak ja kocham tego chłopca! Po nim przez furtkę weszła uradowana Dominika, a po niej jej rodzice. Po Ignaczakach na podwórku zawitali również Piotrek z Alką oraz Kamila i Zbyszek z małą Julcią na rękach.
- Dlaczego tak dziwnie na mnie patrzysz? - zapytałam siostry Grześka.
- Po prostu jestem zdziwiona – odparła i przeniosła wzrok na dom.
- Wchodźcie – wskazałam im drzwi.
Ciągle zdziwieni weszli do domu.
- Czego się napijecie? - zapytałam wychodząc przed szereg.
- Czegoś zimnego – powiedziała Kamila rozglądając się uważnie.
- Robi się – uśmiechnęłam się i wpadłam do kuchni.
W salonie pojawił się uśmiechnięty Grzesiek.
- I jak wam się podoba? - zapytał.
- Kiedy wyście to wszystko...? - zapytał Krzysiu i ogarnął ręką całe pomieszczenie.
- Powiedzmy, że ja zacząłem, a wspólnie skończyliśmy – odparł uradowany.
- Czyli, że go nie kupiliście? - odezwała się Ala.
Brązowooki pokręcił przecząco głową, a ja zaczęłam rozlewać zimny sok do szklanek.
- To czekaj – Piotruś pokręcił głową. - Ty zacząłeś budowę kiedy?
- Kilka dni przed Igrzyskami.
- A ty od kiedy wiesz? - zapytał wpatrując się we mnie.
- Dowiedziałam się jakoś w listopadzie – odpowiedziałam.
- Dlaczego nam o niczym nie powiedziałeś? - spytał Zbyszek.
- A czym się miałem chwalić? - Grzesiek spojrzał na niego. - Tym, że coś mi odwaliło i zacząłem budować dom, a nie miałem żony, czy dziewczyny?
- No dobra, a kiedy zaczęliście być razem... - brnął Zibi.
- Woleliśmy was zaprosić już na gotowe – odpowiedziałam i zakręciłam sok, po czym wzięłam dwie szklaki w ręce. - Co by zmieniło to, że wiedzielibyście wcześniej? - zapytałam i podałam jedną szklankę Kamili, a drugą Ali.
- Pomoglibyśmy wam jakoś, to wszystko ogarnąć – odparła Iwonka.
- Jak widzisz, świetnie daliśmy sobie radę – odparł jej z uśmiechem Grzesiek i oparł się o barek, a ja podałam kolejne dwie szklanki naszym gościom.
- Rodzice wiedzą? - Kamila wbiła w niego wzrok.
- Wiedzieliśmy tylko my – środkowy wskazał na siebie i na mnie.
- Jest bardzo ładnie – wtrącił się Sebastian.
Uśmiechnęłam się do niego szeroko i przybiłam żółwika.
- Nie możesz mieć takiego podejścia jak on? - Grzesiek zapytał swojej siostry, a ona zmierzyła go swoim wzrokiem.
- Dobra, koniec! - zarządziłam, ponieważ atmosfera zrobiła się niezbyt przyjemna. - Kto chce obejrzeć górę, zapraszam – uśmiechnęłam się i wskazałam schody.
- Będę pierwsza! - uradowała się Dominika i wbiegła po schodach.
Uśmiechnęłam się do Ignaczaków, Piotrka, Olki oraz Zbyszka i Kamili, ale ta ostatnia jako jedyna nie odwzajemniła uśmiechu. Wpatrywała się tylko w Grześka.
Wszyscy oprócz niej i Kosoka ruszyli na górę.
- Jestem z ciebie dumny – Igła objął mnie jednym ramieniem, kiedy jako ostatni wchodziliśmy na górę.
- Dzięki – zaśmiałam się.
- Twoi rodzice zapewne też by byli – cmoknął mnie w skroń.
- Tak myślisz? - podniosłam na niego wzrok.
- Jasne – uśmiechnął się. - No, pani domu – stanęliśmy na górze. - Prowadź.
Uśmiechnęłam się szeroko i otworzyłam pierwsze drzwi.

- O co ci znowu chodzi? - zapytał cicho Grzesiek.
- Zastanowiłeś się nad tym dogłębnie? - odpowiedziała pytaniem na pytanie jego siostra.
- Nad czym? Nad budową tego domu? - uniósł do góry brwi.
- Nad tym, czy chcesz zamieszkać tutaj z Emilką.
- Że co? - siatkarz wybałuszył na nią oczy.
- Dokładnie to co słyszałeś. Jesteście ze sobą od grudnia, a już macie wspólny dom! Nie za szybko to wszystko sobie poukładaliście? - nie spuszczała z niego wzroku.
- Ja się mieszam w sprawy twoje i Zbyszka?
- To całkiem inna sytuacja – odparła.
- Jaka inna, co? - podszedł do niej. - Jestem z Emilką szczęśliwy, a ona jest szczęśliwa ze mną, tak trudno ci w to uwierzyć, czy znowu cię coś ugryzło?
- Nic mnie nie ugryzło – warknęła. - Uczuć do Kaśki też byłeś taki pewny...
- Nie porównuj Emilki do Kaśki! - podniósł głos. - Wstydziłabyś się, wiesz? - spojrzał jej głęboko w oczy. - Ona tyle dla ciebie zrobiła. Pojechała po ciebie do Katowic, zajmowała się Julką, kiedy ty latałaś na randki z Zibim. Ona ci ufa i traktuje jak przyjaciółkę, a ty wyjeżdżasz z takim czymś – pokręcił z niedowierzaniem głową. - Pamiętasz jak mówiłaś, że kiedy zawsze jesteś szczęśliwa, to wszystko musi się spieprzyć? - uniósł do góry jedną brew. - Może to ty wszystko psujesz? Bo teraz wszystko na to wskazuje.
Minął ją i ruszył w kierunku schodów.
- A i jeszcze jedno. Nie wpieprzaj się w cudze życie, masz swoje, więc zajmij się nim – powiedział i wbiegł po schodach.
Kamilę całkowicie wbiło w podłogę, na której stała. Nie poznawała swojego brata. Nigdy z taką stanowczością w głosie do niej nie mówił. Bronił Emilki jak lwica młodych. Zrozumiała wtedy, że on naprawdę ją kocha i nie pozwoli jej skrzywdzić. Lubiła blondynkę i Grzesiek miał rację, nie powinna o niej tak mówić. Ona też traktowała ją jak przyjaciółkę i nie chciała, aby coś się zmieniało. W sumie to pierwszy raz w życiu widziała, żeby jej brat był taki szczęśliwy. Uśmiech nie schodził mu prawie wcale z twarzy, we wszystkim widział pozytywne strony. Emilka pomogła mu uwidocznić, to wszystko, co skrywał od bardzo dawna i powinna być jej za to wdzięczna, a nie wyskakiwać z takimi tekstami. Jeszcze dzisiaj! Czuła się głupio, więc postanowiła, że szybko przeprosi Grześka i przestanie się czepiać.
Westchnęła głęboko i przymknęła oczy. Potrzebne jej były te słowa. I musiała zgodzić się z bratem. Ma swoje życie, więc lepiej żeby nim się zajęła. Chyba będzie musiała zrobić, to jak najszybciej, bo i tak już przesadziła z zaborczością w stosunku do Zbyszka. Nikt oprócz nich nie wiedział, że ich związek przechodził teraz burzliwy moment i to przez Kamilę. Niepotrzebnie wypomniała mu związek z Gośką.
- Ale to słone – skrzywił się Zbyszek, kiedy wczoraj próbował jej zupy.
- To zrób lepiej – wzruszyła ramionami.
- Dobrze wiesz, że nie potrafię – zaśmiał się.
- To uśmiechnij się do Gośki – odparła, a po chwili usłyszała trzask zamykanych drzwi i aż podskoczyła.
To właśnie wtedy zrobiła najgorsze co mogła. Niepotrzebnie mu przypomniała o Gośce. Opowiedział jej o wszystkim, nawet o liście, który dostał od niej poprzez Emilkę. Otworzył się przed nią, powiedział prawdę, a ona użyła tego przeciwko niemu.
- Czas wszystko naprawić – westchnęła głośno i ruszyła na górę, gdzie Emilia oprowadzała gości. Tylko czy mi się to uda?



To co, Memoriał i po Memoriale ;D Polacy zapewnili sobie zwycięstwo w tym turnieju z czego możemy być dumni! I jak widać, forma powraca! ;D
Piątek:
Polska 3:1 Holandia (26:28, 25:22, 25:15, 25:18)
Sobota:
Polska-Niemcy 3:0 (25:19 25:21 25:19)
Niedziela:
Polska - Rosja 1:3 (19:25, 20:25, 25:22, 18:25)
Tak plasują się nagrody indywidualne:
Najlepszy atakujący: Nikolay Pavlov
Najlepszy blokujący: MARCIN MOŻDŻONEK!
Najlepszy zagrywający: Dimitriy Muserskiy
Najlepszy przyjmujący: MICHAŁ KUBIAK!
Najlepszy libero: PAWEŁ ZATORSKI!
Najlepszy rozgrywający: Sergey Grankin
MVP turnieju: Nikolay Pavlov
Wczoraj niesamowita akcja z tortem Damiana ;D No i niech ktoś mi powie, jak tu ich nie kochać?! ;D Dla wczorajszego solenizanta najlepsze życzenia, jeszcze raz :)
Co do meczu dzisiejszego stwierdzam fakt, iż Spiridonov i jego psychika daje na prawdę dużo do myślenia...
Teraz zostaje nam czekać na ME, które już 20 września :)
pozdrawiam ;*