Siedemdziesiąt dziewięć

Była godzina druga w nocy, kiedy Grzesiek wyszedł z łóżka i zszedł na dół. Zapalił światło w kuchni i wyciągnął z lodówki sok. Nalał trochę do szklanki i wypił na raz.
- Ja też poproszę – podskoczył na dźwięk głosu swojej siostry. - Przepraszam, nie chciałam cię wystraszyć – podeszła do niego i również wyciągnęła szklankę.
- Czemu nie śpisz? - zapytał nalewając jej do szklanki pomarańczowej cieczy.
- Mała się przebudziła, a później jakoś nie mogłam zasnąć – westchnęła i pociągnęła łyk. - A ty? - spojrzała na brata.
Wzruszył ramionami i wstawił szklankę do zlewu.
- Kiedy wracałam do Polski, nie sądziłam, że spotka mnie tyle niespodzianek – westchnęła i oparła się o blat.
- Ale chyba nie narzekasz? - Kosa również oparł się o blat i spojrzał na siostrę z ukosa.
- Nie mam na co – uśmiechnęła się lekko. - Mam Julkę, Zbyszka, was... Wszystko układa się tak jak powinno.
- No to czym się martwisz? - zapytał siatkarz nie spuszczając z młodszej siostry wzroku.
- Że to wszystko pryśnie jak bańka mydlana? - odwrócił się w jego stronę.
- Niepotrzebnie się o wszystko martwisz – stwierdził siatkarz. - Jak zwykle zresztą...
- A ty się nie boisz, że któregoś dnia Emilka od ciebie odejdzie?
Spojrzał na nią uważnie.
- Nie – pokręcił głową. - I ty też nie powinnaś się bać tego, że Zbyszek od ciebie odejdzie. Siostra, on stracił głowę na twoim punkcie i Julki tak samo.
- A co jeśli coś mu się odwidzi?
- Jak zwykle, za dużo myślisz – westchnął Grzesiek. - Sama sobie tworzysz problemy.
- Ja się po prostu boję.
- Nie masz czego – siatkarz objął ją braterskim ramieniem. - I jeszcze raz ci mówię – spojrzała na niego. - Nie stwarzaj sama sobie problemów, bo to najgorsza rzecz jaką możesz zrobić, żeby sobie przeszkodzić w byciu szczęśliwą – cmoknął ją w czoło.
- Ale mam mądrego brata – zaśmiała się cicho.
- Starsze rodzeństwo zawsze ma racje, pamiętaj o tym – puścił jej perskie oczko i wypuścił z objęć.
Westchnęła głęboko i dolała soku do szklanki.
- Idę spać, ty też się połóż – uśmiechnął się Grzesiek i ruszył w stronę schodów.
Życzyła mu słodkich snów, zupełnie tak jak przed laty, kiedy jeszcze mieszkali w domu rodzinnym i westchnęła przeciągle. Może Grzesiek miał racje? Że sama stwarza sobie problemy, których tak naprawdę nie ma. Przecież Zbyszek ją kocha, mówił jej to nie raz i nie dwa. Ona też go kochała, więc dlaczego się bała? Na to pytanie nie potrafiła znaleźć odpowiedzi.
Po chwili przestanej nad zlewem, zgasiła światło w kuchni i ruszyła na górę. Cicho otworzyła drzwi od pokoju, gdzie spała jej córka razem ze Zbyszkiem i na palcach weszła do pomieszczenia. Pochyliła się nad łóżeczkiem, sprawdzając czy mała śpi i wślizgnęła się pod kołdrę.
- Gdzie byłaś? - zapytał cicho Zbyszek patrząc na nią.
- Obudziłam cię? - spojrzała na niego. - Przepraszam...
- Nie masz za co – uśmiechnął się do niej i przyciągnął do siebie.
Kamila uśmiechnęła się i zamknęła oczy.
- Powiesz, gdzie byłaś?
- Na dole, musiałam się czegoś napić – odpowiedziała i wtuliła się w silne ramiona ukochanego mężczyzny. - Śpij.
- Ty też – cmoknął ją w czoło. - Kocham cię.
- Ja ciebie też – szepnęła mu w ramię i odpłynęła do krainy Morfeusza.
Zbyszek za to nie mógł zasnąć przez następne pół godziny. Myślał o tym wszystkim, co spotkało go przez te ostatnie kilka miesięcy. Poznał nie tylko miłość swojego życia, ale także przekonał się, że ma przyjaciół, którzy pójdą za nim w ogień, tak samo jak i on za nimi. Nie mógł też zapomnieć o małej istotce, która wniosła do jego życia wiele uśmiechów i radości, ale także kilka nieprzespanych nocy, ale pomimo to, wiedział, że nie zamieniłby tego na nic innego. Za bardzo pokochał kobietę, która spała teraz smacznie w jego ramionach oraz jej córkę. Nie mógł pojąć, jak jej „dziadkowie” tak po prostu ją oddali, a Alex jeszcze po tym wszystkim, zamiast wspierać narzeczoną, ją zdradził. Wyzywał go w myślach już nie jeden raz i wiedział, że gdyby mężczyzna pojawił się teraz, gdziekolwiek blisko jego ukochanych kobiet, nie ręczyłby za siebie. Zdecydowanie za dużo przez niego wycierpiały. Julka nie będzie tego pamiętać, ale za to Kamila owszem, za cholerę nie mógł się z tym faktem pogodzić. Miał tylko cichą nadzieję, że kobieta często do tamtych wydarzeń nie będzie powracała.
Wiedział, że tym razem ta miłość nie minie, tak jak minęła z Gośką, czy dziewczynami jeszcze przed tlenioną blondynką. Nie tym razem. Tym razem wierzył, że z Kamilą razem się ze starzeje i nikt mu tego nie odbierze, bo kochał ją nad życie, a przecież mówią, że silna miłość przetrwa wszystko. Taka właśnie była ich miłość...

Piotrek leżał na niedużym łóżku przykryty do pasa kołdrą i wpatrywał się w plecy śpiącej Ali. Chcieli te święta spędzić razem, tylko razem, więc dlatego zrezygnowali z podróży do którejkolwiek z rodzin i wybrali się do Zakopanego. Co prawda nie były to Święta Bożego Narodzenia i wszystko nie miało tak wielkiej magii, jak opowiadali znajomi, ale i tak miejsce miało coś w sobie.
W pokoju jedyne światło dawał księżyc, który akurat był w pełni, i który pięknie oświetlał nagie plecy dziewczyny śpiącej obok. Nie mógł zasnąć, a to wszystko było spowodowane myślami o Alce. Odmieniła jego życie, zmieniła je diametralnie, na lepsze oczywiście. Teraz, kiedy myślał o tym wszystkim, nie mógł sobie wyobrazić życia bez tej dziewczyny. Zasypiał i budził się obok niej już od kilkunastu dobrych dni, i nie chciał, aby to się kiedykolwiek zmieniło. W jakimś stopniu uzależniła go od siebie. Ale czy właśnie tym nie jest miłość? Uzależnieniem, tyle że w ich przypadku było ono zdrowe. Martwił się, kiedy z jakiejś przyczyny nie odzywała się do niego przez dwie godziny, albo kiedy wsiadała za kierownicę samochodu. Lubił patrzeć na nią, kiedy siedząc w jego bluzie siadała mu między nogami i opierała plecy o jego pierś. Czuł wtedy, że wszystko czego mu trzeba, ma przy sobie i na pewno nie pozwoli temu odejść.
Dzięki dziewczynie poznanej w domu Igły, która latała w samym ręczniku, poznał kogoś z kim chciał spędzić resztę życia. Pokręcił głową z uśmiechem, kiedy przypomniał sobie pierwsze spotkanie z Emilką. Kto by pomyślał, że ta niziutka blondynka tak zmieni życie ich wszystkich. Grześka, Zbyszka, Ignaczaków, Ali i jego także. Zyskał przyjaciółkę, trochę zwariowaną, ale wiedział, że wskoczyłaby za nim, za nimi wszystkimi w ogień, tak jak i oni za nią. Każdemu życzył takiej więzi przyjaźni, jaka łączyła ich.
Westchnął głęboko i przytulił się do Ali, po czym odpłynął do krainy snów...

Grzesiek leżał w łóżku już przez piętnaście minut i wpatrywał się w spokojnie śpiącą Emilkę. Światło księżyca idealnie oświetlało jej twarz, na której co parę chwil pojawiały się inne miny. Zastanawiał się, co takiego mogło jej się śnić. Uciekała przed kimś, bała się, a po chwili przychodził ktoś i na twarzy pojawiał się uśmiech?
Za każdym razem patrzył na nią z ciepłem i miłością. Kiedy chwytał jej dłoń, wiedział, że razem mogliby pójść na koniec świata. Gdy przytulał ją do siebie, był tarczą i ochroną przed całym złym światem. Kiedy jego usta napotykały jej, przenosił się do całkowicie innego świata. Świata, w którym byli tylko we dwoje, gdzie nikt ich nie mógł zastać. Kiedy jej palce delikatnie dotykały jego nagiej skóry, serce przyspieszało, a rozum całkowicie się wyłączał. Tylko on i ona, nikt więcej nie miał prawa wtedy przebywać w ich intymnym świecie.
- Ja ciebie też – westchnęła blondynka.
Środkowy zaśmiał się cicho i szczelniej opatulił ją kołdrą. Zdarzało jej się mówić przez sen, zauważył to, kiedy nie mógł spać, a fotograf już dawno była w swoim sennym świecie.
Mężczyzna przygarnął Emilkę do siebie i czule pocałował w czoło, po czym zamknął oczy. Teraz o wiele łatwiej było mu przywitać bramy krainy Morfeusza...



Macie jeszcze dzisiaj, podziękujcie ludziom, którzy w tak krótkim czasie oddali tyle głosów w konkursie, hehe ;D Dzięki Wam! ;p
Gdyby komuś opowiadanie się podobało, to może zagłosować w ankiecie po prawej stronie na tym oto blogu: http://kibicowelove.blogspot.com/2013/08/ostatni-etap-przed-nami.html :) Dzięki! ;p
Każdy już wie, ale nie byłabym sobą, gdybym tego nie napisała ;p Kubie i Agnieszce Jaroszom urodził się synek Kacper! ;D Miejmy nadzieję, że pójdzie w ślady dziadka i taty ;D Gratulacje! ;p
pozdrawiam ;*