Pięćdziesiąt sześć

Humory zawodników niestety niezbyt się utrzymały. Jastrzębianie rozbili zespół z Rzeszowa trzy do zera, a MVP powędrowało do Michała Łasko.
Przez czas wolny rozmawiałam cały czas z Michałem Kubiakiem, który był niesamowicie pozytywny tamtego wieczoru. Śmiał się, opowiadał mi różne historyjki ze Zbyszkiem i z nim w roli głównej, co wywoływało mój donośny śmiech.
- Z czego się tak śmiejecie? - zapytał podchodząc do nas Zbyszek.
- A takie tam, wspomnienia z przeszłości – zaśmiałam się jeszcze głośniej.
- Misiek! - krzyknął na niego atakujący. - Coś ty jej powiedział? - wbił w niego wzrok, a ja mało co nie spadłam z krzesełka, na którym siedziałam.
- Nic, zupełnie nic, tak tylko napomknąłem o twoim pierwszym pocałunku – Kubiak wybuchnął śmiechem razem ze mną, a Zbyszek zrobił się cały czerwony.
- To było w szóstej klasie, byłem dzieckiem, a wy się ze mnie śmiejecie! - powiedział głośno i z wyrzutem.
- Ja też się pierwszy raz w szóstej klasie całowałam i nie ugryzłam w wargę mojego partnera – zaśmiałam się.
- Aaa... - machnął ręką. - Nie gadam z wami – odwrócił się na pięcie.
Postanowiłam przeprowadzić mały eksperyment.
- Kubi, dzięki, będzie co opowiadać Kamili – wyszczerzyłam się do przyjmującego, a Bartman jak na zawołanie się odwrócił.
- A tylko spróbujesz... - wymierzył we mnie swoim palcem wskazującym.
O to dokładnie mi chodziło! Brawo panie Bartman, komuś tu na kimś zależy.
- Czekaj, jaka Kamila? - zainteresował się Michał.
- Siostra Grześka – wytłumaczyłam. - No i wybranka serca Zbyszka – zaświergotałam.
- W tym pierwszym, prawda, a w tym drugim powiem ci tyle, słuchaj jej to w zimę w klapkach będziesz chodził – skwitował Zibi.
- Czyżby? - spojrzał na niego przyjaciel i roześmiał się w głos. - Jak będziemy coś grać u was w Rzeszowie, to muszę ją poznać – wyszczerzył się.
- Kam na pewno się ucieszy – powiedziałam z uśmiechem na ustach.
Zbyszek westchnął zrezygnowany i pokręcił głową.
Wygraliśmy, co zapieczętowało przybiciem piątki z Dzikiem.

W Jastrzębiu zatrzymaliśmy się jeszcze na jakąś kolację i udaliśmy się w drogę powrotną do Rzeszowa. Jej większość spędziliśmy z Grześkiem na szperaniu w jego piosenkach na odtwarzaczu. Byłam w szoku, że miał ich aż tyle. Większość znałam, kilku nie, ale prawie wszystkie przypadły mi do gustu.
Kiedy dojechaliśmy do domu marzyłam tylko o moim łóżku. Pożegnałam się ze wszystkimi i popędziłam do mieszkania, gdzie bez zbędnych ceregieli runęłam na łóżko jak długa i tak zasnęłam. Obudził mnie dopiero budzik o ósmej, co oznaczało, że muszę wziąć tabletki. Zażyłam je i ponownie poszłam spać.
Kiedy jakoś po jedenastej podniosłam się z wyra, od razu poszłam pod prysznic. Kiedy spod niego wyszłam, nałożyłam na siebie bieliznę, rajstopy, białą sukienkę do kolan, a na głowę czerwoną czapkę z białym pomponem. Spakowałam do niedużego worka prezenty, po czym nałożyłam na siebie płaszcz, szalik i kozaki na nogi i wyszłam z mieszkania.
W samochodzie leciały same świąteczne piosenki, więc podśpiewując sobie Last Christmas dotarłam do mieszkania Zbyszka. Wbiegłam po schodach, znalazłam odpowiednie drzwi i zastukałam w nie. Uciekłam w ścianę, także nie było mnie widać.
- Yyy...? - usłyszałam głos Bartmana.
- Był pan grzeczny w tym roku? - wyskoczyłam zza ściany z wielkim uśmiechem.
- O Mikołaj! - krzyknął uradowany.
- Chyba Mikołajka! - zaśmiałam się i wbiłam do środka.
Złożyliśmy sobie życzenia i wręczyłam siatkarzowi prezent, który na moje szczęście, mu się spodobał.
- Jest super, dziękuję! A teraz coś dla ciebie – wyszczerzył zęby. - Co prawda nie mam takiej fajnej czapki jak ty, ale Mikołajem mogę być – wyciągnął z szafy torebkę w kolorowe kwiaty, którą szybko mi podał.
Z zaciekawieniem zajrzałam do środka. Moja mina musiała być trochę dziwna, ponieważ Zbyszek się zaśmiał. Wyciągnęłam materiał z torebki.
- Ręcznik? - zapytałam. - Kupiłeś mi ręcznik? - zdziwienie na mojej twarzy musiało być ogromne.
- Wiesz, ja już raczej w samym ręczniku cię nie zobaczę, ale Kosa będzie uradowany – zaśmiał się, a ja z całej siły chlasnęłam go ręcznikiem po ramieniu.
Super prezent, nie ma co. Ale liczy się gest, pomyślałam z uśmiechem.
- Dawaj to – zabrał mi ręcznik i torebkę. - To było tak dla zmyłki – wyszczerzył się i zza pleców wyciągnął małą torebeczkę, którą mi wręczył. - Mam nadzieję, że się spodoba.
Wyciągnęłam pudełko z torebki i ujrzałam w nim zgrabną, niebieską fiolkę, a w niej perfumy. Psiknęłam sobie na nadgarstek i powąchałam. Pachniały przepięknie. Taką świeżością i morzem.
- Dziękuję – przytuliłam go z wielkim uśmiechem na ustach.
U atakującego posiedziałam jeszcze jakieś pięć minut, ponieważ zbierał się do wyjazdu, a ja nie chciałam przeszkadzać. Moim następnym przystankiem było mieszkanie Piotrka. Środkowy bardzo ucieszył się na mój widok, ale u niego też nie posiedziałam zbyt długo, bo zbierał się do wyjazdu, podobnie jak jego kumpel. Złożyliśmy sobie życzenia i wręczyliśmy prezenty.
- Bielizna? - zapytałam. - Kupiłeś mi bieliznę? - zdziwiona, ale z uśmiechem na ustach uniosłam do góry komplet czarnej, koronkowej bielizny.
- Kosie się na pewno spodoba – wyszczerzył się.
- Co wy macie z tym Grześkiem? - zaśmiałam się i przytuliłam go mocno. - Dziękuję.
- Ja również.
Moim trzecim przystankiem było mieszkanie Kosoków, ale niestety pocałowałam klamkę. Westchnęłam zrezygnowana i pognałam do Ignaczaków. Razem z Iwoną musiałyśmy zrobić uszka i pierogi oraz jakieś ciasto, więc trochę nam to zajęło. A mówiąc trochę, to siedziałam u nich do godziny dziewiętnastej.
Ignaczakowie wyjeżdżali jeszcze dzisiaj do Wałbrzycha, ale beze mnie, więc zostawiłam im prezenty. Życzyłam miłej podróży i pożegnałam się mówiąc, że zobaczymy się jutro po południu.
W drodze powrotnej zatrzymałam się jeszcze pod blokiem Grześka, ale znowu go nie zastałam.
- Pewnie już pojechali razem z Kamilą do Katowic – mruknęłam pod nosem i wróciłam do siebie.
Spakowałam się w małą walizkę, zjadłam kolację i zasiadłam przed telewizorem, gdzie na kanapie zasnęłam. Długo tam nie pospałam, ponieważ obudził mnie krzyk jakiejś kobiety z telewizora. Trwał jakiś horror, więc stąd te krzyki. Wyłączyłam przysłowiowe pudło i poszłam do łazienki, gdzie wzięłam długaśną kąpiel.
W łóżku leżałam przez kolejne dwie godziny, ponieważ nie mogłam zasnąć. Przewracałam się z boku na bok, odkrywałam, przykrywałam i nic. Dopiero po godzinie trzeciej nad ranem sen łaskawie do mnie przyszedł.

Pik, Pik, Pik!
- Zamknij się – warknęłam i na śpiąco wyłączyłam dzwoniące ustrojstwo.
Szybko zażyłam tabletki i ponownie odleciałam do krainy snów. Byłam strasznie zmęczona, a z łóżka podniosłam się dopiero po dwunastej, zdecydowanie za późno, więc wszystko robiłam na szybkiego. W międzyczasie zadzwonił jeszcze Zbyszek razem z Piotrkiem, aby życzyć wesołych świąt, pożyczyłam im tego samego i szybko zniosłam wszystko do samochodu.
Ledwo wyjechałam z parkingu, a jakiś idiota wjechał w moje volviątko. Wyleciałam jak petarda z samochodu.
- Co pan odpierdziela?! - ryknęłam na mężczyznę trochę starszego ode mnie.
- Przepraszam – powiedział wysiadając ze swojego passata.
- Cały bok mi pan zmasakrował! - skrzywiłam się patrząc na wgniecioną lekko maskę, pobite lewe światła i nadszarpnięty zderzak.
- Przepraszam, nie chciałem – usprawiedliwiał się. - Niech pani zostawi swój numer, po świętach za naprawę pani zapłacę – obiecał.
- W dupie mam po świętach – warknęłam na niego i wskoczyłam do volva. Na szczęście odpaliło, ale z wielkim trudem. - Do Wałbrzycha tobą to ja na pewno nie dojadę – mruknęłam wściekła i powlokłam się na swoje miejsce parkingowe.
Wyskoczyłam z auta i wpadłam do mieszkania jak poparzona. Szybko odpaliłam laptopa i wpisałam w wyszukiwarkę, czy aby przypadkiem nie odjeżdża jakiś pociąg do Wałbrzycha. Był, ale za pół godziny.
Trzasnęłam klapką od laptopa i wyleciałam z mieszkania jak strzała. Z bagażnika wyciągnęłam jeszcze walizkę i pognałam na najbliższy przystanek autobusowy, o mały włos nie zaliczając gleby na śliskim chodniku.
Autobusem tłukłam się dwadzieścia sześć minut, co dawało mi tylko cztery minuty, aby dotrzeć na dobry peron i tor. Biegłam z uwieszoną walizką i kiedy z wywieszonym językiem dotarłam na wyznaczony peron i tor, zobaczyłam jak ostatni dzisiaj pociąg do Wałbrzycha znikał za zakrętem...


Kurde w opowiadaniu święta, a u nas wakacje ;D zgrałam to jak mało kto, haha! ;p jak tam Wasz początek wakacji? ;p
Padłam, leże i nie wstaję, hahaha! ;D Igla-szyte-narodowy-cz.1
Aaaaa! Kubot razem z Janowiczem zagrają przeciwko sobie w ćwierćfinale! Aga również w ćwierćfinale! ;D  http://besty.pl/2452711 chyba każdy wie, co powiedział Kuraś ;p
Pozdrawiam Was serdecznie ;*
poziomkowa.

https://www.facebook.com/poziomkowa.opowiesci