Sześćdziesiąt osiem

Przez następne cztery godziny Kamila była poddenerwowana. Nie wiedziała, czy dobrze zrobiła zgadzając się na wyjście z domu bez dziecka. Latała z pokoju do pokoju, wywalała rzeczy z szafy, a Grzesiek się z niej śmiał.
- Kobieto, uspokój się – powiedział do niej. - My zajmiemy się Julką, a ty się wreszcie zrelaksuj.
Kamila burknęła tylko coś pod nosem i zniknęła w sypialni.
Kilka minut po godzinie dziewiętnastej rozległ się dzwonek do drzwi. Poszłam otworzyć. Wcale nie było dla mnie zaskoczeniem, że zastałam przed nimi eleganckiego Zbyszka. Wpuściłam go do środka.
Siostra Grześka tłumaczyła mu ostatnie wskazówki, co do małej Julki, więc musiałam jej przerwać. Zbyszek był zachwycony wyglądem dziewczyny, która ubrana w delikatną sukienkę w kolorze kremowym uśmiechnęła się do niego lekko.
- Tylko mi się tam zachowywać – powiedział Grzesiek, kiedy żegnaliśmy ich wspólne w drzwiach.
- Bo jak nie to dostaniesz burę od starszego brata – zaśmiałam się na swoje własne słowa.
Zbyszek strzelił tylko uśmiech i kiwnął głową, po czym zniknęli w windzie.
Środkowy zamknął cicho drzwi i lekko mnie pocałował.
- A to za co? - spytałam.
- Za to, że po prostu jesteś – uśmiechnął się szeroko i skradł mi kolejny pocałunek.

Przez następne dwie godziny wymęczyłam się gorzej, niż jakbym biegła kilka kilometrów w upale. Mała dała nam nieźle w kość, więc kiedy tylko do mieszkania weszła uśmiechnięta Kamila, byłam w siódmym niebie.
Porwała swoją córkę i zamknęła się razem z nią w sypialni.
- Odwieziesz mnie? - zapytałam Grześka.
Kiwnął głową.
Ubraliśmy się ciepło i ruszyliśmy na parking. Wsiedliśmy w samochód i odjechaliśmy do mojego mieszkania. Zaprosiłam go na chwilę, z czego bardzo chętnie skorzystał. Kiedy wstawiałam czajnik na gaz, rozległ się dźwięk komórki Grześka.
- Jesteś pewna? - zapytał po kilku sekundach słuchania osoby po drugiej stronie. - Tylko grzeczni tam macie być – zaśmiał się cicho.
Pożegnał się i zakończył połączenie.
- Kto dzwonił? - zapytałam wyciągając dwa kubki z szafki.
Podszedł do mnie i objął mnie w pasie.
- A może napijemy się wina? - zamruczał mi do ucha.
Aha, dzwoniła Kamila.
- Nie musisz wracać? - spytałam z uśmiechem, którego nie udało mu się zobaczyć, ponieważ głowę miałam skierowaną prosto przed siebie.
- Chyba, że mnie wyrzucisz z mieszkania – zaśmiał się cicho tuż przy mojej szyi.
- Hmm... - zamyśliłam się teatralnie. - Skoro ma to pomóc Kamili w byciu szczęśliwą, to jej pomogę.
Grzesiek dźwięcznie się zaśmiał, a na moją twarz wstąpił uśmiech.
Odwróciłam się do niego przodem i przyciągnęłam do siebie.
- Wiesz, jak skończymy dom, to będziesz skazana na moje towarzystwo – uśmiechnął się szeroko.
- Nie mam nic przeciwko temu – odwzajemniłam uśmiech i mocno go pocałowałam.
- A apropo domu... - zaczął, kiedy się od niego oderwałam. - Skoro mamy wolny czas, to może zrobimy taki lekki zarys sypialni? - mrugnął do mnie.
Uśmiechnęłam się szeroko.
- Jestem jak najbardziej za!
Szybko dokończyłam robić herbatę i już po chwili siedzieliśmy z kubkami gorącego napoju na podłodze w salonie z mnóstwem papierków i ołówków.
- Gdzie postawimy łóżko? - zapytałam przygryzając ołówek i patrząc na kartkę, na której rozrysowana była nasza sypialnia.
- Co powiesz na to miejsce? - zapytał i wskazał kąt naprzeciw okna z wielkim parapetem.
- Czemu nie? - naszkicowałam szybko łózko w tamtym miejscu i zamyśliłam się na chwilę. - Tutaj możemy postawić szafę – przejechałam ołówkiem wzdłuż ściany, na której znajdowało się wielkie okno z parapetem.
- Taką dużą? - zaśmiał się cicho.
- Na kurtki, płaszcze, to też musisz gdzieś wepchnąć – uśmiechnęłam się i wypiłam łyk gorącej herbaty z cytryną.
- No tak – zgodził się ze mną i wziął ołówek z mojej ręki. - A co powiesz, żeby tutaj – wskazał ścianę po lewo od wejścia do pomieszczenia - powiesić jakieś nasze wspólne zdjęcie? Takie na całą ścianę? - uśmiechnął się.
- Czemu nie? - odwzajemniłam uśmiech. - Na przykład nasze pierwsze.
- To z sesji dla Asseco? - upewnił się. - Jestem za – odpowiedział zadowolony.
- Tutaj można przykręcić zwykłe półki i poustawiać jakieś figurki, płyty, twoje medale i dyplomy – wskazałam na ścianę naprzeciw tej, którą poprzednio wskazał środkowy.
- I twoje rysunki – wyszczerzył się i musnął ustami mój policzek.
- I jeden rysunek mojego dziadka – powiedziałam. - Pokażę ci go, kiedy będziemy w Wałbrzychu – obiecałam, na co kiwnął głową.
- A jakie kolory? - zapytał.
- Co powiesz na jasny żółty z lekkim pomarańczem? Taki jak zachód słońca nad morzem... - rozmarzyłam się trochę.
- Jestem za – uśmiechnął się i zapisał na kartce kolor. - A tutaj – wskazał kawałek ściany nad łóżkiem. - Zdjęcie z naszego ślubu – wyszczerzył się.
Na mojej twarzy pojawił się chyba największy uśmiech, jaki mógł pojawić się na twarzy kobiety.
Skradłam mu mały pocałunek.
- Podoba mi się – powiedziałam szczerze. - Ale...
- Nie ma żadnego ale – uśmiechnął się szeroko i osaczył mnie swoimi dłońmi, które oparł o kanapę. - Zrobię wszystko, abyś w przyszłości została moją żoną – złączył nasze usta w głębokim i namiętnym pocałunku.
Nic więcej do szczęścia mi potrzebne nie było.



No to wszystko jasne, co do podium Ligii Światowej. Pierwsze miejsce: Rosja, drugie: Brazylia, a trzecie: Włochy ;) Cieszy mnie niezmiernie, że na podium nie stoi Bułgaria ;p Tak, jestem wredna :) Zadowoleni z wyniku? ;p
Dobra Ludzie! Sprawa jest! ;D https://konkursfotograficzny.sslpro.pl/photos/show/pid/40499 jeśli komuś by się spodobało to zdjęcie, to niech zagłosuje :) Będę wdzięczna :) Z góry dzięki! ;p Wystarczy kliknąć w link i wybrać ilość gwiazdek ;p
Do zobaczenia ;*
poziomkowa.